محمود مدبری، مصحح و استاد دانشگاه درگذشت_دانشجو

مدبری زادۀ پانزدهم شهریور سال ۱۳۳۵ شمسی در تهران می بود و سال ۱۳۶۴ به کرمان کوچید و کار تدریس در دانشگاه کرمان را اغاز کرد و در ۱۳۹۶ بازنشسته شد.

«شاعران بی دیوان»، «فرهنگ لغات نثرهای فنی و مصنوع»، تصحیح «ترجمۀ قرآن ماهان»، «دیوان نجیب گلپایگانی»، «دیوان عماد فقیه کرمانی»، «غازان نامۀ منظوم»، «تراجم الاعاجم»، «سرمۀ سلیمانی» و «فرهنگ عجایب اللغه» از جمله آثار چاپ‌شدۀ اوست.

دکتر مدبّری به مبحث رباعی علاقۀ اختصاصی‌ای داشت و در سال‌های دور، رباعیات منسوب به خواجه عبدالله انصاری، جامی و شاه نعمت‌الله ولی را گردآوری و چاپ کرد. «اشعار شیخ نجم‌الدین رازی» نیز از آثار اولیۀ اوست.

ما در جُنگ هنر مس (شمارۀ ۱۸، تابستان و پاییز ۱۴۰۰) اختصاصی‌نامه‌ای برای دکتر مدبری تدارک دیدیم و مروری نیز بر کارنامۀ علمی او داشتیم. روانش شاد.»

این چنین اکبر ایرانی، مدیرعامل موسسه پژوهشی میراث مکتوب در مطلب تسلیتی نوشته است: «درگذشت دکتر محمود مدبّری جامعۀ علمی و ادبی ایران، به‌اختصاصی استادان و دانشجویان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان را داغدار کرد.

دکتر محمود مدبّری (شهریور ۱۳۳۵- فروردین ۱۴۰۳) استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان و از مصحّحان و پژوهشگران نامدار زبان و ادب فارسی می بود. او در سال ۱۳۷۵ مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و پیش از آن سابقۀ همکاری با سازمان لغت‌نامۀ دهخدا و بنیاد فرهنگ ایران و نیز تدریس در دانشگاه شهید بهشتی و دانشکدۀ صدا و سیما را داشت.

مدبّری از سال ۱۳۷۳ مشغول به تدریس در دانشگاه شهید باهنر کرمان می بود و گرایش او به فرهنگ‌نویسی و متون قدیم، به‌اختصاصی ادب حماسی و شاهنامه می بود. محمود مدبّری در کنار تدریس به تحقیقات بسیاری پرداخت و آثار ارزشمندی از خود به جای نهاد. شاخص‌ترین تألیف و تصحیح او کتاب «شاعران بی‌دیوان» است، که در آن به گردآوری و تصحیح اشعار قدیم‌ترین شعرای زبان فارسی، که از آنان دیوانی بر جای نمانده، پرداخته ‌است. «دیوان نجیب‌الدین جرباذقانی (گلپایگانی)»، «اشعار شیخ نجم‌الدین رازی (دایه)»، «ترجمۀ قرآن ماهان» و «دیوان عماد فقیه کرمانی» از دیگر تصحیح‌های مورد قیمت اوست. مدبّری در زمینۀ فرهنگ‌نویسی نیز تألیف‌ها و تصحیح‌های ارزشمندی دارد؛ او «فرهنگ لغات نثرهای فنّی و مصنوع» را تألیف و چند فرهنگ قدیم، یعنی فرهنگ‌های «سرمۀ سلیمانی»، «تراجم الاعاجم» (با همکاری دکتر مسعود قاسمی) و «عجائب اللغه» را تصحیح کرده‌است. فصل‌نامۀ «گزارش میراث» افتخار آن را داشته‌است که چند مقالۀ مورد قیمت از او به انتشار کردن رساند.

مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب درگذشت این پژوهشگر پُرتلاش و استاد دانشمند را به خانواده سوگوار و جامعۀ علمی و ادبی ایران، به‌اختصاصی به دانشگاه شهید باهنر کرمان تسلیت می‌گوید. یاد و نامش گرامی باد که دوام ذکرش «ثبت است بر جریدۀ عالم».