امام جواد (ع) الگوی بخشندگی ملت مسلمان_دانشجو

حجت الاسلام دکتر محمد اسماعیلی در او مباحثه با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری موج ، با تسلیت ایام شهادت احمد بن علی بن موسی بن جعفر، امام نهم شیعیان اثناعشری، اظهار داشت: این حضرت به جوادالائمه شهرت دارد. نسب او با شش واسطه به امام علی(ع)، نخستین امام شیعیان می‌رسد. پدرش امام رضا(ع)، امام هشتم شیعیان است.

او گفت: کُنیه ایشان ابوجعفر و ابوعلی است. در منبع های روایی، از وی با گفتن ابوجعفر ثانی یاد می‌شود تا با ابوجعفر اول یعنی امام باقر(ع) نادرست نشود.

این کارشناس مسائل دینی گفت: از القاب مشهور امام نهم، جواد و ابن‌الرضا است. تَقی، زَکی، قانع، رضی، مختار، متوکل، مرتضی و مُنتَجَب را نیز از القاب ایشان شمرده‌اند.

اسماعیلی تصریح کرد: امام جواد (ع) در سن هشت سالگی به امامت رسیدند. سنّ کمِ ایشان در زمان امامت، جهت شد شماری از اصحاب امام رضا(ع)، در امامت او تردید کنند: برخی عبدالله بن موسی و عده‌ای احمد بن موسی شاهچراغ را امام خواندند و گروهی به واقفیه پیوستند؛ اما زیاد تر آنان امامت محمد بن علی(ع) را پذیرفتند.

وی فرمود: ربط امام جواد(ع) با شیعیان زیاد تر از طریق وکیلانش و به شکل نامه‌نگاری انجام می‌شد. در دوره امامت او، فرقه‌های اهل‌حدیث، زیدیه، واقفیه و غُلات فعالیت داشتند. امام جواد(ع)، شیعیان را از عقاید آنان آگاه و از نماز خواندن پشت سر آنها نهی می‌کرد و غالیان را لعن می‌نمود.

این کارشناس مسائل دینی افزود: امام جواد هفده سال امامت کرد که با حکومت مأمون عباسی و معتصم عباسی همزمان می بود. بر پایه نقل زیاد تر منبع های، امام جواد(ع) در آخر ذی‌القعده سال ۲۲۰ق در ۲۵سالگی، به شهادت رسید. در بین امامان شیعه، وی جوان‌ترین امام در زمان شهادت بوده است. او در کنار جدش موسی بن جعفر(ع) در مقبره قریش در کاظمین به خاک سپرده شد.

وی او گفت: سید بن‌ طاووس در کتاب مُهَجُ الدّعَوات حرزی نقل کرده که به حرز امام جواد(ع) مشهور است. این چنین حِرزِِ «یَا نُورُ یَا بُرْهَانُ یَا مُبِینُ یَا مُنِیرُ یَا رَبِّ اکْفِنِی الشُّرُورَ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُکَ النَّجَاهَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ» به وی منسوب است. در بین حرز‌ها و دعاهای مأثور از اهل‌بیت(ع) برای دفع بلاهای زمینی و آسمانی، حرز امام جواد(ع)، مشهورترین و معتبرترین حرز به حساب می اید.

اسماعیلی خاطرنشان کرد: در زمان سکونت جوادالائمه(ع) در بغداد، درمورد این که دست دزد از کجا باید قطع شود، بین فقهای اهل‌سنت اختلاف پیش آمد، برخی می‌انها گفتند از مچ باید قطع گردد و برخی دیگر قطع آن را از آرنج می‌دانستند،  معتصم از امام جواد(ع) خواست تا نظر خود را گفتن کند. جوادالائمه از معتصم خواست او را از جواب معاف دارد؛ اما خلیفه اصرار کرد و امام او گفت فقط انگشتان دزد قطع می‌شود و بقیه دست باقی می‌ماند. وی علت خود را آیه «وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِله فَلا تَدْعُوا مَعَ اللهِ أَحَداً؛ و مساجد اختصاصی خداست، بعد هیچ‌کس را با خدا مخوانید» گفت. معتصم جواب امام را پسندید و دستور داد تا انگشتان دزد را قطع کنند.حرف های شده این اتفاق جهت ترویج جایگاه امامت در بین مردم شد.