وقایع روز یازدهم محرم چه می بود؟ / جنایت لشکر یزید سپس از عاشورا_دانشجو

به گزارش خبرنگار
فرهنگی
خبرگزاری موج

،  لشکر یزید سپس از به شهادت رساندن ۷۲ تن از خاصان، فهمید سرهای مطهر شهدا و خاندان عصمت شدند تا جنایت فرد دیگر را رقم بزنند.

 وقایع روز یازدهم محرم الحرام :

الف- حرکت کاروان اسیران از کربلا

عمربن سعد ملعون روز یازدهم محرم سال ۶۱ هـ .ق. تا ظهر در زمین کربلا ماند و بر کشتگان سپاه خود نماز خواند و آنان را به خاک سپرد؛ در حالی پیکر پاک فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله و یاران پاکبازش در زیر آفتاب رها شده می بود، دستور داد سرهاى دیگر شهداى کربلا را از بدن ها جدا کنند و به تصمیم تقرّب به ابن زیاد و گرفتن جایزه با خود به کوفه ببرند.

این سرهاى پاک که مجموع آنها با سر امام علیه السلام به ۷۲ سر نورانى مى‌ رسید اینگونه بین قبائل تقسیم شد.

۱. قبیله کنده به سرکردگى قیس بن اشعث، سیزده سر!

۲. قبیله هوازن به فرماندهى شمر بن ذى الجوشن، دوازده سر!

۳. قبیله تمیم، هفده سر!

۴. قبیله بنى اسد، نه سر!

۵. قبیله مذحج، هفت سر!

۶. دیگر قبایل، سیزده سر!

چون روز به نیمه رسید، عمر بن سعد دستور داد تا اهل بیت امام حسین‌(علیه السلام) را بر شترها سوار کردند. حضرت زین العابدین‌(علیه السلام) را هم در حالی که بیمار می بود، با غل و زنجیر بر اشتری سوار نمودند . زمان حرکت کاروان اسرا از کنار قتلگاه، صدای شیون و گریه بانوان بلند شد که به یکباره غوغایی در کربلا به پا شد. 

مشاهده آن صحنه ‌هاى دلخراش با آن بدن ‌هاى پاره پاره و پایمال سمّ اسبان که عمدتاً قابل شناسایى نبودند، مى‌توانست هر تماشاگر‌اى را از پاى درآورد ولى طمأنینه و آرامشى که در زینب کبرى‌ علیها السلام، یادگار صبر و شکوه على علیه السلام ظهور کرد و صلابت و استحکامى که در کلمات دلنشین او موج مى‌زد، تا نزدیک به زیادى آن فضاى سنگین را ناکامی و آن را براى آل رسول قابل تحمل کرد.

حضرت زینب‌ (سلام الله علیها) با چشمی خون فشان رو به بدن مطهر برادر کردند و فرمودند: «به فدای آنکس که سپاهش روز دوشنبه غارت شد! به فدای آنکس که ریسمان خیامش را قطع کردند! به فدای آنکس که نه غایب است تا امید بازگشتنش باشد و نه مجروح است که امید بهبودش باشد! به فدای آنکس که جان من فدای او باد! به فدای آنکس که با دلی اندوهناک و با لبی عطشان او را شهید کردند! به فدای آنکس که از محاسنش خون می‌چکید» . زینب که مى‌دانست دشمن در انتظار است تا با دیدن کوچکترین نشانه ‌اى از ضعف وپشیمانى درخاندان پیامبر، قهقهه مستانه سر دهد، با دیدن پیکر به خون آغشته برادر، رو به آسمان کرد و او گفت: «أَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ هذا الْقُرْبانَ‌؛ خدایا این قربانى را قبول فرما!».

مسئله قابل دقت در این فرمایش حضرت زینب (سلام الله علیها) آن است که شهادت امام حسین(علیه السلام) و غارت خیمه های آن حضرت را روز دوشنبه گفتن فرموده‌اند در حالی که بنا به حرف های همه تاریخ نویسان روز عاشورا، روز جمعه یا شنبه بوده است. از این رو باید او گفت که این کلام بلند آن حضرت، به روز دوشنبه‌ای اشاره دارد که غاصبان خلافت در سقیفه بنی ساعده دور هم جمع شدند تا سنگ بنای انحراف و گم راهی میلیون‌ها مسلمان را بگذارند؛ بعد در همان جا اتفاق کربلا را نیز که ثمره این فتنه ننگین می بود، طراحی نمودند و در حقیقت خنجری که شمر ملعون در عصر عاشورا بر گلوی نازنین امام حسین‌(علیه السلام) قرار داد، غاصبان خلافت در سال ۱۱ هـ .ق. آن را از غلاف بیرون آورده و برای کشتن امام حسین‌(علیه السلام) آماده کرده بودند. 

زیاد تر بخوانید:

وقایع مهم کربلا در روز عاشورا

اعمال شب و روز عاشورا چیست؟ / متن زیارت عاشورای غیرمعروفه

با اهمیت ترین وقایع روز تاسوعا

ابوالفضل عباس(ع)؛ پرچمدار و علمدار نهضت حسینی/ تاسوعا هنگامه بصیرت و میثاق با ولایت

اعمال و مستحبات روز تاسوعا

دانلود زیارت عاشورا علی فانی + متن

دانلود زیارت امام حسین علیه السلام+ متن زیارتنامه

دانلود زیارت جامعه کبیره با صدای علی فانی

دانلود زیارت وارث با صدای مهدی سماواتی

 اسامی اسرای اهل بیت (علیهم السلام)

«ابن عبد ربه» در «عقد الفرید» مى‌نویسد: در بین اسراء دوازده پسر بچه و نوجوان از جمله آنها محمد بن الحسین‌ و على بن الحسین علیه السلام بودند.

از جمله زنان بزرگوارى که در کربلا به اسارت درآمدند عبارت هستند از:

زینب کبرى علیها السلام، ام کلثوم‌، فاطمه دختر امیرالمؤمنین علیه السلام، فاطمه دختر امام حسین علیه السلام‌، سکینه دختر امام حسین علیه السلام‌، و دختر چهارساله امام حسین علیه السلام (رقیه)، و رباب دختر امرء القیس همسر با وفاى امام حسین علیه السلام‌، رمله، مادر حضرت قاسم و همسر امام حسن مجتبى علیه السلام.

اینان بازماندگان از عترت رسول اللَّه بودند که ابن سعد و سپاهش حرمت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را در حق آنها مراعات نکردند و با جسارت همه آنان را چون اسیران جنگى به بند کشیدند و با خیل نامحرمان که قاتلان ذرارى پیامبر صلى الله علیه و آله و یارانش بودند، به سوى کوفه روانه ساختند.

ب ـ برگزاری مجلس ابن زیاد ملعون

 عمر بن سعد روز یازدهم محـرم به کوفه آمد و عبـیدالله بن زیـاد، بـابرگزاری مجلس باشکوهی، اذن عمومی داد تا مردم در مجلسش حاضر شوند. آن گاه سر مقدس امام حسین‌(علیه السلام) را روبه رو او گذاشتند و او به آن نگاه و تبسم می‌نمود و با چوبی که در دست داشت جسارت می‌کرد. در این زمان زید بن ارقم برخاست و در حالیکه می‌گریست، فریاد زد: «چوبت را از لب و دندان حسین‌(علیه السلام) بردار که من با چشم خود دیدم رسول خدا‌(صلی الله علیه و اله) لبان مبارک خویش را بر همین لب و دهان گذارده می بود!» ابن زیاد ملعون به او او گفت: «اگر پیرمردی سالخورده نبودی و عقل خود را از دست نداده بودی، گردنت را می‌زدم!» بعد در این زمان زید از جا برخاست و روانه خانه‌اش شد.