کهکشان مارپیچی میله‌ای NGC 1365 از نگاه تلسکوپ جیمز وب_دانشجو

عکس راحتی که ابزار فروسرخ میانی (MIRI) تلسکوپ فضایی جیمز وب آن را گرفته است، جزئیات شگفت‌انگیزی از این مارپیچ قشنگ را در نور فروسرخ به نمایش می‌گذارد. این عکس شبکه پیچیده‌ای از رشته‌ها و حباب‌های غبارآلود را که ستارگان جوان در بازوهای مارپیچی تشکیل کرده‌اند، آشکار می‌کند.

میدان دید وب در این عکس نزدیک به ۶۰ هزار سال نوری از عرض کهکشان را در بر می‌گیرد و قسمت‌هایی از هسته کهکشان و خوشه‌های ستاره‌ای تازه‌متولد‌شده را مشخص می کند.

در مناطق بیرونی‌تر کهکشان، اتفاق‌های فرسایشی ناشی از برخوردهای کهکشانی به‌مرور ظاهر شده‌اند که نشان‌دهنده تعامل های و برخوردهای کهکشانی است.

اخترشناسان بر این باورند میدان گرانشی میله کهکشانی NGC 1365 نقش مهمی در تکامل این کهکشان دارد. این میدان به‌طور مؤثری گاز و غبار را به‌سوی گرداب ستاره‌ساز آن می‌کشاند و شرایط را برای طوفان ستاره‌زایی فراهم می‌آورد. این جریان درنهایت مواد را به سیاه‌چاله ابرپرجرم مرکزی کهکشان می‌رساند و آن را تغذیه می‌کند.

ویژگی‌های دینامیکی NGC 1365، ازجمله شدت چرخش، پراکندگی جرم و نحوه جریان گاز و غبار، برای مدل‌سازی‌های کیهانی و بازدید اتفاق‌های مرتبط با ستاره‌زایی اهمیت تعداد بسیاری دارد و می‌تواند به فهمیدن بهتر حرکت کهکشان‌های مارپیچی پشتیبانی کند.